Próbujemy tę najnowszą dostawczą "kijankę" w najmocniejszej wersji silnikowej, którą użyczył nam do testu Grzegorz Goebel, autoryzowany diler Kii w Słupsku. To auto mające

Skrzynia z plandeką i wywrotka w jednym. Taka konfiguracja składa się z tzw. widelca z przedłużoną kabiną trzymiejscową za 55.300 zł, skrzyni ładunkowej o aluminiowej konstrukcji z brezentową plandeką za 7.600 zł oraz trójstronnej wywrotki za 14.000 zł. Kosztuje w sumie 76.900 zł (ceny netto).

Zabudowa wykonana przez Zakład Nadwozi Samochodowych "Alutech" w Dębnicy Kaszubskiej koło Słupska, jedną z kilku autoryzowanych przez Kię firm przeobrażających gołe podwozia dostawczych K2900.

Estetyka zabudowy bez zastrzeżeń. Łatwy jest dostęp do skrzyni ładunkowej poprzez otwierane burty boczne i tylną. Podłogę stanowi gruba sklejka antypoślizgowa (do wyboru aluminiowa blacha ryflowana - 100 zł netto za metr kwadratowy). W standardzie żadnych uchwytów do mocowania ładunku, trzeba je dokupić u producenta zabudów (50-80 zł netto za sztukę lub metr bieżący).

Próg załadunku na wysokości 850 mm. Przy ciężkich przedmiotach lepiej posłużyć się widlakiem. Na pace jest miejsce na cztery europalety.

Wywrotka, rzadkość w dostawczakach, umożliwia szybki wyładunek sypkiego towaru na lewą lub prawą stronę oraz do tyłu, co wymaga najpierw ręcznego odblokowania połączeń między skrzynią a ramą auta. Siłownik hydrauliczny, pracujący cicho i płynnie - przy włączonym turbodieslu - przechyla skrzynię ładunkową maksymalnie pod kątem 75 stopni. Sterowanie elektryczne, na zewnątrz z panelu na końcu ok. pięciometrowego przewodu, zapewnia kierowcy-operatorowi wygodną i bezpieczną obsługę wywrotki. Jedyny mankament to brak jakiegoś zwijadła czy wieszaka do przewodu z panelem sterowniczym, by nie walał się za fotelem kierowcy.

można powiedzieć, porównując K2900 z poprzednikiem.

W ofercie wciąż tylko jeden silnik, tyle że teraz ma więcej o 31 KM i o 25 Nm maksymalnego momentu, co czuć wyraźnie w reakcjach pojazdu na depnięcia pedałem gazu. Oplandekowana miniciężarówka i wywrotka z obciążeniem rusza i rozpędza się bez oznak ociężałości.

Maksymalny moment obrotowy 245 Nm, dostępny w szerokim zakresie od 1.500 do 3.250 obr./min, pozwala niezbyt często posługiwać się dźwignią. Działanie pięciostopniowego manuala nie budzi zastrzeżeń.

Kabina wygodna dla kierowcy o tyle, że łatwo mu dopasować miejsce pracy, posługując się regulacją oparcia, siedziska fotela oraz kolumny kierownicy (w pionie). Siedzenia pasażerskie tylko z regulacją oparcia - środkowe łatwo daje się przekształcić w stolik. Dobra rzecz to spora przestrzeń za fotelami.

Zza kierownicy dobra widzialność do przodu i na boki. Do tyłu też niezła, ale lusterka boczne wymagają ręcznej regulacji na zewnątrz. To zresztą nie jedyny przykład spartańskiego wyposażenia, wszak nie ma nawet za dopłatą elektryki szyb i lusterek, klimatyzacji i radioodtwarzacza. Ani jednej poduszki powietrznej, ABS-u też brak.

Auto jest rozpoznawalne. Lepiej byłoby, gdyby jednak nie kojarzono go z ubóstwem standardowego wyposażenia.

Prosta i solidna konstrukcja auta. Przedłużona kabina. Dobra widzialność do przodu i na boki.

Brak w standardzie regulacji lusterek bocznych z wnętrza kabiny. ABS, airbagi, radioodtwarzacz i klimatyzacja manualna niedostępne nawet za dopłatą.